چند روز پيش يکی از دوستان بهم گفت:

اون چون فهميد دوسش داری رفت.

روی اين حرف ساعت ها فکر کردم.اون راست ميگفت.

تو لياقت اين رو نداشتی که من قلبم رو با همه ی

عشقی که توش بود .تقديمت کنم و بزارم عشق رو توش ببينی.

تو لياقتش رو نداشتی که عشقم رو برات اشکار کنم.

از لحن حرف زدنم تعجب ميکنی؟من همون ادمم.

همون ادمی که حتی به خودش اجازه نمی داد

بهت بگه. تو

همون ادمی که ميگفت

عاشقته.می پرستت.

هميشه فکر ميکردم گذر زمان همه چيز رو حل ميکنه اما

هر روز که گذشت از روز قبلش بدتر شد.هر ثانيه از

ثانيه ی قبل بدتر بود.فکر ميکردم ميتونم برت گردونم.

برای برگشتنت همه کار کردم هر کاری که بگی.

اما انگار گوشات کرن و نمی شنون.انگار کوری و نمی بينی

انگار جای قلب يه قلوه سنگ تو سينته. با همه ی

وجودم سعی کردم فراموشت نکنم .هر روز

خاطراتمون رو با اينکه زجرم ميدادن تو ذهنم مرور کردم

تا حتی به اندازه ی سر سوزنی از عشقم نسبت

بهت کم نشه.اما..............

تو هيچ کدوم اينا رو نخواستی بفهمی

بین.خابو زندگیمو ازم گرفتی.الان ساعت۳ نصفه شبه ک دارم این پست رو میزارم

نظرات شما عزیزان:

˙·٠•●♥ ஜمنـ ـو غـــ ـمஜ♥●•٠·˙

ساعت13:01---1 مرداد 1392

[وب سایت]

سلام ازوبت خوشم اومده اگه میشه لینکم کن وبعدبیا بهم بگو باچه اسمی لینکت کنم ممنون یاعلی

Sara

ساعت11:04---20 خرداد 1392

Shayad to liaghate oono nadashti!!!
پاسخ:rast migi man liaghatesho nadashtam on layeghe khiliii behtar az man bood ino ghabool daram

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: